آرپناهی                    چما تاچلبار

با چشم سیاه آمد و رنگم کرد                        با رنگ نگاه خود هماهنگم کرد
وقتی که به چشم های من زل زده بود            دل فکر بدی کرد و خدا سنگم کرد

 محمدباقی زاده به همراه اله داد عیدیوندی(سردار بردگپ)

تو وردار مشگوته وبیو بال گدار

سی دیدنت وابیمه چندی بیقرار

دهدر لچک به سر بیو مکن بی بفایی

خدا دونا که دلومه کردی شکار

ز او روزی که دیدومت بال گدار

ز وجودم رهده دی آروم وقرار

روزا به کوه اگردوم و شو بی خووم

جور داری که زمستون گرهسه ومندیر بهار

بهار مو دیدن ریته ولچک ومینات

ایر نیای به دیدنم دینه دلوم نات

مو وابیدومه اسیر گیل تورنت

ز دنیا سیرم ایکنه تک تک حرسات

ز دیریت بگو نا کی وا بسوسم

جور جغدی ز روشنایی وا گروسوم

ایر جور مه دراهی به شوگار دل مو

ایرووم تاکوه قاف که دستا خدانه بووسم

جوانان در کنار مافه گه(بنای یادبود)استاد آواز بختیاری آ بهمن علاءالدین<مسعودبختیاری>

بهاراویده که صاف کنیم دلامون

بل زمال زوالی یکی بیا وانهامون

بیاین وا یک بشونیم جنگرامون(1)

تابادرحمت بکنه به خرمنامون

وایک بخونین دعا تحویل ساله

تا او هم اجابت کنه دعامون

سال پربرکتی داشته بووین

گوویل

ددویل

کم گودم ؛که ای سینه ، دردس ایبوه نو تر

                                                  ارسالی ازعلی احمدی

یواش بتروک تابرسم

تیا کالت تش ونده به جونم
ره عشقنه داده نشونم
تیر مرزنگات وندوم ز زوونی
پیر عشقت اویم اول جوونی

دیرمجاله ودلم کرده هواتو

یه عمروابی که نه اشنیدم صداتو

امانیره زویرم سیاهی تیاتو

به دنیا هرچه گشتم ندیدم

وفاداشته بو کسی جوروفاتو

سیاه وابیده دنیا سیم جورشوگار

امانه چنده سیاهی پلا تو

بزن بنگ دلم تا ب اشنوم صداته

بکش سورمه سی دلم هردو تیاته

بیو وشاد بکن ای تاتزاته

تاقیامت هردوتیام مندیرپاته

نهل دی بیشترزیومندیر خاطرخاته

بکش بازم سورمه او هردوتیاته

1-هچه

2-شیردنگ

3-منگول

نه هلی که دشمن یه روزی بت بخنده

ز او روزی که نوم ایلم بت گره خرد

خدا دوناکه ولاتت دیر ز گزنده

زچار تنگون تینا تا به سروند

وارگه به وارگت تش به دلم وند

زکیروه بگر تا کسدو تا کوه آلا

چشمه ها سرد و آبشارت حار ز دلم کند

ندونستوم یه روزی زت ابوم دیر

ندونستوم که بی خوت ابوم پیر

ایردونستوم که دیریت همقو سخته

خومه به بلیطات اکردم زنجیر

آرپناه به قربون سا دم پسینت

بقربون هو که بی هم نشینت

نرهده ز یادم هنی دار وبلیطت

بقربون هو که هر روز ابینت

آرپناه نداره هیچ ولاتی ایلی که توداری

زتفنگچینی و میرشکالی همتا نداری

به هر مجلس نومت سر زوونه

زازل زاینده تو بی میرزا بختیاری

آرپناه ندونوم توصیف کنم همه خوویاته

به هرولاتی بوم دلم هنی هم واباته

مونوم رستم سی چه به جا نیاریم

هنی هم که هنی دلم جا وارگه هاته

زمونه :

سی چه وایک کردی آشنامون

نهادی یه ره لیشی وانهامون

توکه دونستی رهمون زیک سوایه

سی چه چینو تش وندیه به دلامون

زمونه موکه زکارات سر نیدراروم

اما غیر یاروم مر کینه دارم

حالا که جدایی نهادیه مابین دوتامون

بکن علاجی تو سی درد دلامون

 دل ای دل توچته سی خوو نداری

زدرد عشق کی هی بیاری

سی چه چینو تش وندیه به جونوم

تو خوت دونی نیاهه وادیاری

دل ای دل سی چه اشگست بالت

اسیر تورنأ کو تیه کالی

هو که رهد و دیه نیپرسه حالت

  سیچه هنی هم که هنی تو خوش خیالی

دل ای دل بیو مکن دی بیقراری

آخه دل تابه کی چشم انتظاری

تو خوت دونی زمستونت رسیده

په سی چه هنی هم مندیر بهاری

همسو که دل بستم گیل مینات

گودوم جون اینهوم مو ورپات

ندونستوم یه روزی زم ازهنی

اوردیم ویادت ایره همه حرفات

تورهدی ومو مندوم واخیالت

هنی دلخوش به او بیت بلالت

گودی بی:مونوم کوگ اشگنده بالت

بکن درمونمه واگوشه شالت

تو رهدی وزمو دیه دیره مالت

چونو دیر که نداروم خور زحالت

مو هم زداغ دیریت وابیدومه پیر

اما نرهده هنی زویروم فکر وخیالت